Chaleeya
สมาชิก
จังหวัด: กรุงเทพมหานคร
โพสต์: 1 |  วันที่: 02/12/2008 @ 10:05:28 คุณชอบกระทู้นี้หรือไม่ ผลการโหวต ขออนุโมทนากับผู้ช่วยเหลือทุกท่านค่ะ
> > "บ้านโฮมฮัก"อบอุ่นด้วยรักแต่แร้นแค้น [/size:f729829da6">
> >
> >บ้านโฮมฮัก เป็นบ้านแห่งความรักของเด็ก ๆ
> > นับร้อยชีวิตที่มาอาศัยพักพิงในยามที่ไม่เหลือใครเด็กๆ ที่
> > นี่มีทั้งเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่
> > เด็กกำพร้าไม่ติดเชื้อแต่ถูกชุมชนผลักไสด้วยความรังเกียจเด็กที่
> > พ่อแม่มีปัญหาไม่สามารถเลี้ยงดูได้
> > เด็กที่มีปัญหายาเสพติดเด็กบางคนมาด้วยหัวใจที่แตกสลายพร้อมกับร่าง
> > กายที่บอบช้ำจากการกระทำทารุณกรรมของผู้ใหญ่
> > เรื่องราวของเด็กบางคนดั่งนิยายที่กรีดกระชากใจผู้ที่
> > ได้รับรู้
> >
> >
> > เด็กที่นี่มีทั้งหมด 104 ชีวิต ตั้งแต่อายุ 4 วันไปจนถึง 20
> > ปีบางรายถูกพ่อแม่เร่ขายให้ไปเป็นขอ
> > ทาน บางรายกำลังถูกขายไปเป็นหญิงขายบริการและอีกหลายกรณีที่สะเทือนใจ อาทิ
> > กรณีของน้องส้ม
> > (นามสมมติ) เด็กหญิงวัย 3
> > ขวบแววตาสดใสน่ารักแต่โดนผู้ใหญ่ใจโหดร้ายป้ายบาดแผลทั้งร่ายกายและ
> > จิตใจให้เธอด้วยการข่มขืน เธอมาในสภาพอวัยวะเพศฉีกขาด จิตใจบอบช้ำ
> > ซ้ำร้ายเธอติดเชื้อเอดส์
> > หรือกรณีของน้องโฟร์
> > (นามสมมุติ) พ่อแม่เสียชีวิตเพราะเอดส์เธอเองก็ได้รับเชื้อเช่นกัน
> > บ้านเธอยากจน ยามหิวโหยก็
> > เคี้ยวข้าวสารประทังชีวิตเพราะไม่มีใครดูแล
> > มีวัดใกล้บ้านเธอจึงไปขอเศษข้าวเศษแกงประทังชีวิตแต่
> > ซ้ำร้ายโดนพระใจโฉดข่มขืน
> > ทุกวันนี้ร่างกายเธอแคระแกรนเพราะขาดสารอาหารและเอดส์ทำให้เธอมี
> > อาการชักหลายครั้ง จนมีผลทางสมองทำให้เธอพัฒนาการช้ากว่าเพื่อน ๆ
> > ในวัยเดียวกัน
> >
> >
> > แม่ติ๋ว ของเด็ก ๆ หรือ สุธาสินี
> > น้อยอินทร์หญิงเหล็กหัวใจแกร่งที่มีความตั้งใจงานเพื่อสังคมมาโดย
> > ตลอดนับตั้งแต่เรียนจบ จากจุดเริ่มต้นที่ได้ทำงานเกี่ยวกับการดูแลเด็ก
> > โดยไม่รับเงินเดือน จนกระทั่งมา
> > ตั้ง มูลนิธิ สุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน อยู่ที่เลขที่3 หมู่
> > 12 บ้านประชาสรรค์ ต.ตาด
> > ทอง อ.เมือง ยโสธร โทร 0-4572-2241
> >
> >
> > แม่ติ๋วก่อตั้งบ้านโฮมฮักมา 20 กว่าปีแล้ว
> > แต่จดทะเบียนเป็นมูลนิธิเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา เป็นพินัยกรรมเพื่อ
> > ความอยู่รอดของเด็กๆเมื่อเธอต้องจากไป ทรัพย์สินทั้งหมด บ้าน รถที่ดิน มรดก
> > ของพ่อแม่ก็ขายหมดมา
> > เป็นค่ายา ค่าอาหาร ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟ ของเด็ก ๆ ที่สูงถึงเดือนละ 4-5
> > แสนบาท สุดท้ายแม้
> > กระทั่งสร้อยที่ใส่ติดคอยังต้องขายเพื่อเป็นค่าใช้จ่ายให้เด็กๆ
> > ซึ่งเปรียบเสมือนลูกๆ ของเธอก่อนเมื่อเปิด
> > เทอม
> >
> >
> > แม่ติ๋ว เล่าว่า บ้านโฮมฮักเป็นบ้านหลังที่อบอุ่นเพื่อเด็ก ๆ ที่ยากไร้
> > ขาดที่พึ่งพิงเราอยู่กันด้วยความรัก
> > แต่แร้นแค้น ปัจจุบันขายสมบัติจนหมดเกลี้ยงตัว
> > แม้จะมีเงินบริจาคเข้ามาแต่ก็ไม่พอ เด็ก ๆ ที่บ้านโฮม
> > ฮักต้องช่วยเหลือกันแบบพี่ดูแลน้อง ปลูกผัก
> > หาแมลงกินประทังชีวิตแต่ด้วยความแห้งแล้งก็ยากลำบากเหลือ
> > เกิน แค่น้ำใช้อาบทั้งบ้านก็ไม่พอจะเอาน้ำที่ไหนไปรดผัก
> > แมลงที่หาได้ต้องเอาไปคั่วแล้วป่นโรยข้าวเพื่อ
> > ให้พอกินกันทั้งบ้าน เด็กก็มีแต่ตัวเล็ก ๆ บางส่วนก็ป่วยบางส่วนไปโรงเรียน
> > ที่โตขึ้นมาหน่อยก็ต้
> > องดูแลน้องตัวเล็ก ๆ ที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ และบางคนก็ต้องพยาบาลน้องๆ
> > ที่เจ็บป่วย
> >
> >
> > " ที่น่าเศร้าใจคือสังคมยังมีการเลือกปฏิบัติและอคติต่อผู้ติดเชื้อเอดส์
> > เมื่อส่งเด็กไปโรงเรียนต้องหา
> > โรงเรียนที่ไกลออกไป บางครั้งเมื่อรู้ว่าเด็กมาจากที่นี่ พ่อแม่
> > ผู้ปกครองก็ประท้วงให้ไล่เด็กออก
> > เพราะสังคมยังขาดความเข้าใจว่าไม่สามารถติดเชื้อจากการอยู่ร่วมกันแต่ติดทางเลือดและการมี
เพศ
> > สัมพันธ์เท่านั้น
> > ทำให้ไม่เข้าใจเด็กเหล่านี้ว่าป่วยแค่ร่างกายแต่ยังมีชีวิตจิตใจมีความรู้สึกนึก
> > คิด
> > ร้องไห้ได้เหมือนกับเราเด็กเหล่านี้โดนมองเหมือนเป็นตัวประหลาดที่ไม่มีใครอยากเฉียดกรายเข้า
> > ใกล้
> > ขนาดเหลือแต่ร่างไร้ลมหายใจจะเผาในวัดยังไม่ได้ชาวบ้านกลัวขี้เถ้าฟุ้งไปในอากาศตกหลังคา
> > บ้านแล้วจะติดเอดส์กันทั้งหมู่บ้าน " แม่ติ๋ว เล่าทั้งน้ำตา
> >
> >
> > มีเด็กระยะสุดท้ายที่แพทย์พิพากษาว่าอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน หรือ 2 เดือน
> > กับเด็กที่แพทย์หยุดยา เพราะ
> > ดื้อยาแล้วส่งมาอยู่รอความตายที่นี่ แต่ด้วยความรัก
> > ความอบอุ่นและบรรยากาศที่ดูแลกันเหมือนพี่น้อง
> > เด็ก ๆ หลายคนกลับมีชีวิตอยู่ได้เกินกำหนดที่แพทย์บอก เช่น น้องก้อง
> > (นามสมมุติ) มาตอนอายุ 8
> > เดือน ซึ่งหมอไม่รักษาแล้ว เพราะเชื่อว่าอยู่ได้อีก 2
> > เดือนแต่ตอนนี้น้องก้องสุขภาพแข็งแรงดี อายุ 12
> > ขวบแล้ว ช่วยพี่ๆ รดน้ำผักทุกวัน
> > แต่ตอนนี้ผักปลูกได้น้อย แมลงหาจนไม่มีให้หาแล้ว
> > ข้าวกินได้ครึ่งท้องเพื่อแบ่งอีกครึ่งให้น้อง ๆ ซ้ำร้ายแม่
> > ติ๋วของเด็กกำลังป่วยด้วย มะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย
> > ซึ่งหมอบอกว่าเธอจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 6
> > เดือน แต่หัวใจแม่เกินร้อยที่เธอมอบให้เด็กๆ ทำให้เธอสู้
> > บางคืนเธอถูกรุมเร้าด้วยอาการปวดที่ไม่
> > ได้พักผ่อนจากการทำงานหนัก พอช่วงกลางคืนถึงกับนอนไม่ได้
> > ต้องลุกออกมาเดินหากใครไปบ้า
> > นโฮมฮักไม่รู้คนไหนแม่ติ๋วละก็ให้สังเกตที่ข้อเท้าจะมีกระดิ่งเป็นลูกกระพรวนห้อยไว้
> > เพราะยามเธอออก
> > มาเดิน เด็ก ๆได้ยินเสียงกระดิ่งจะได้ไม่กลัวคิดว่าเป็นผี ...
> > แต่จะมีวันไหนที่แม่ติ๋วไม่ลุกออกมาเดินอีก
> > แล้วก็ไม่รู้ !?! แล้วเด็ก ๆ จะอยู่กันได้อย่างไร
> > ต้องกำพร้าครั้งที่สองในชีวิตกันอีกแล้วหรือ ?
> >
> >
> > ปัจจุบันบ้านโฮมฮักกำลังประสบภาวะขาดแคลนทุนทรัพย์อย่างหนัก และยังขาดครูพี่
> > เลี้ยง
> > ขาดเจ้าหน้าที่อาสาสมัครที่ทยอยถอนตัวออกไปเราลองมาช่วยกันสร้างปาฏิหาริย์ให้บ้านโฮมฮัก
> > เพื่อช่วยเหลือเด็ก ๆ ที่ถูกทอดทิ้ง
> > ใครที่เคยคิดว่าพวกเขาเหล่านั้นเป็นส่วนเกิน เป็นส่วนที่ต้องกันไว้ให้
> > อยู่อีกโลก เป็นอีกชนชั้นของสังคม ก็น่าจะมองกันใหม่
> > เพราะพวกเขาเป็นเพียงเด็กเป็นชีวิตที่ไร้เดียงสา
> > แววตาบริสุทธิ์ไม่ได้รับรู้ถึงเรื่องราวที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้
> > เด็กน้อยเหล่านี้เกิดมาจากปัญหาที่พวกผู้ใหญ่สร้าง
> > ขึ้นทั้งนั้น
> >
> >
> > ถ้าหากใครได้ไปสัมผัสเยี่ยมเยือน เด็กๆ ที่บ้านโฮมฮัก จะเห็นแววตาที่สดใส
> > ร่าเริง ทุกคนจะดีใจที่มีพี่ๆ
> > ไปเยี่ยมยิ่งถ้าไปเล่นไปสัมผัสเด็ก ๆ
> > เหล่านั้นด้วยจิตกุศลด้วยความรักก็เหมือนได้ต่อเติมชีวิตอันสดใส
> > จากเด็กที่ไม่ลุกเดิน ซึมเศร้าเหม่อลอยไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม
> > เมื่อเห็นผู้มาเยี่ยมเยือนจะดีใจ ลุกขึ้นมาต้อน
> > รับ มีรอยยิ้ม เพราะนานมากแล้วที่ถูกทอดทิ้ง ไม่ค่อยมีใครไปเยี่ยมเยือน
> >
> >
> > พี่ ๆจะกลับมาหาพวกหนูกันอีกมั๊ยคะ พี่หนูอยากได้เสื้อสีแดงไว้ใส่
> > หนูจะได้ใส่ก่อนตายมั๊ยคะ และ
> > อีกมากมายคำพูดอันเสียดแทงหัวใจพี่ๆ ทุกคน อยากให้สังคมได้รับรู้
> > ก่อนจากกันโบกมือลาด้วยน้ำตา และ
> > แววตาของเด็ก ๆ
> > ที่มองรถจนลับตาพร้อมกับความหวังว่าจะมีใครมาเยี่ยมเยือนและนึกถึงพวกเขาเหล่า
> > นั้นกันอีกบ้าง
> >
> >
> > สำหรับผู้มีจิตศรัทธาบริจาคช่วยเหลือเด็กๆ โอนเงินไปได้ที่ ธนาคารไทยพาณิชย์
> > สาขายโสธร ชื่อบัญชี
> > มูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน เลขที่ 561-2-21187-7 โทร.
> > 0-4572-2241 หรือจะ
> > บริจาคเสื้อผ้า หนังสือการ์ตูน หนังสือเรียน
> > ของเล่นและสิ่งจำเป็นได้ตามจิตศรัทธาเป็นของใหม่หรือของ
> > ใช้แล้วก็ได้ เพราะของที่ท่านไม่ใช้แล้วยังมีค่ากับเด็ก ๆ เหล่านี้อย่างมาก
|
